مقایسه کارآفرینان START-UP و کارآفرینان PNP در کانادا

به دلیل تنوع برنامه های مهاجرتی موجود، چشم انداز مهاجرت تجاری در کانادا می تواند گاهی گیج کننده باشد. در حالی که دولت فدرال کانادا در حال حاضر تنها یک برنامه مهاجرت تجاری را با عنوان برنامه ویزای استارتاپ ارائه می دهد، استانهای مختلف کانادا طرح های مهاجرتی خود را برای کارآفرینان از طریق برنامه های انتخاب استانی مختلف، که به اختصار PNP نامیده می شود، مدیریت می کنند.
اگرچه الزامات خاص این برنامه های استانی بسیار متفاوت است، اما جنبه های مشترک این برنامه ها قابل مقایسه است.

شرط سرمایه گذاری در یک مکان خاص، اولین تمایز آشکار بین برنامه ویزای استارتاپ و برنامه کارآفرینان PNP یا برنامه های انتخاب استانی است.

برای مدت زمان فرآیند درخواست، متقاضیان کارآفرین PNP باید در استانی که درخواست می کنند زندگی و سرمایه گذاری کنند.. چندین برنامه از متقاضیان می‌خواهد که حداقل ۷۵ درصد مواقع در آن استان حضور فیزیکی داشته باشند. متقاضیان همچنین باید قصد قطعی برای اقامت دائم در استان مربوطه را داشته باشند.

در حالی که برنامه ویزای استارتاپ مستقیماً توسط دولت فدرال مدیریت می شود و به متقاضیان اجازه می دهد تا در هر کجای کانادا سرمایه گذاری و زندگی کنند – به استثنای کبک که تحت چارچوب مهاجرتی متفاوتی اداره می شود.

هم برنامه کارآفرینی PNP و هم برنامه ویزای استارتاپ، متقاضیان را ملزم به سرمایه گذاری در یک کسب و کار جدید در کانادا می کند. البته، الزاماتی که این سرمایه گذاری های تجاری باید برآورده شوند، بسیار متفاوت هستند.

متقاضیان برنامه های انتخاب استانی PNP باید حداقل شرایط سرمایه گذاری را داشته باشند، که از استانی به استان دیگر و در برخی موارد حتی بین مناطق مختلف در همان استان بسیار متفاوت است. حداقل مبلغ مورد نیاز می تواند از 150,000 دلار کانادا در نیوبرانزویک تا 600,000 دلار کانادا در منطقه تورنتو بزرگ باشد. از سوی دیگر، برنامه ویزای استارتاپ هیچ نیاز سرمایه گذاری خاصی ندارد.

بر خلاف برنامه‌های PNP که تنها محدودیت‌های اساسی در نوع کسب‌وکار قابل ایجاد دارند، برنامه ویزای استارتاپ از متقاضیان می‌خواهد که به طور خاص در کسب‌ و کاری که هم نوآورانه و هم رقابتی در مقیاس جهانی است، سرمایه‌گذاری کنند. متقاضیان ویزای استارتاپ باید از حمایت یک سازمان تعیین شده نیز برخوردار شوند، که می تواند یک انکوباتور کسب و کار، صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر یا سرمایه گذار فرشته باشد.

متقاضیان برنامه های نامزد استانی معمولاً باید قبل از شروع به اجرای طرح تجاری خود حداکثر تا دو سال را در کانادا با مجوز کار سپری کنند. سپس آنها باید گزارشی ارائه دهند که نشان دهد چگونه تلاش های تجاری آنها با شرایط قرارداد عملکرد خود مطابقت دارد. تنها پس از اینکه آنها به طور رسمی توسط استان نامزد شدند، می توانند روند درخواست اقامت دائم را آغاز کنند.

در حالی که متقاضیان تحت برنامه ویزای استارتاپ، می توانند بلافاصله پس از دریافت حمایت از یک مرکز رشد تجاری، صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر یا گروه سرمایه گذار فرشته، برای اقامت دائم درخواست دهند. در زمانی که درخواست اقامت دائم آنها در حال بررسی است، متقاضیان می توانند برای تسریع ورود خود به کانادا و شروع فعالیت های تجاری خود برای مجوز کار درخواست دهند.