مهاجران کانادا در کدام استان ها بیشتر دوست دارند بمانند؟

گزارش آمار کانادا نشان می‌دهد که انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا بهترین روش مهاجرتی و دستور کار  را در بین استان‌ها انجام دادند و مهاجرانی را که از سال 2012 تا 2016 وارد کانادا شده‌اند، توانستند در جامعه خود حفظ کنند.

آژانس خدمات آماری و جمعیتی در گزارش تنوع استانی خود در نرخ نگهداری مهاجران در محل های اقامت شان در سال 2022، که در 14 فوریه امسال منتشر شد، اشاره می کند که  مهاجرانی که در آن استان ها مستقر شده اند، تمایل زیادی به ماندن داشتند و تا حداقل پنج سال در آنجا مستقر مانده اند.

آمار کانادا خاطرنشان می کند: «در میان مهاجرانی که از سال 2012 تا 2016 پذیرفته شده بودند، کسانی که قصد اقامت در انتاریو، بریتیش کلمبیا یا آلبرتا را داشتند، پنج سال پس از پذیرش و مهاجرت به کانادا، بیشترین احتمال را داشتند که در آن استان ها اقامت کنند.

به طور خاص، در میان مهاجرانی که در سال 2016 پذیرفته شدند، نرخ نگهداری پنج ساله در انتاریو 93.1 درصد، در بریتیش کلمبیا 87.3 درصد و در آلبرتا 84.5 درصد بود.

استان‌های منطقه آتلانتیک کانادا که در طول زمان بررسی و گزارش ، دارای بدترین نرخ‌های نگهداری مهاجران در کانادا بوده‌اند، با راه‌اندازی برنامه مهاجرت آتلانتیک (AIP) که در آن زمان یک پروژه آزمایشی بود، شاهد بهبود قابل توجهی در نرخ نگهداری یک ساله خود در سال 2017 بودند.

با این حال، با ورود همه‌گیری کرونا COVID-19 به نرخ ماندگاری استان‌های آتلانتیک لطمه زد، حتی در شرایطی که محدودیت‌های بهداشت عمومی و سفر به میزان زیادی تعداد ساکنان دائمی جدیدی را که در روزهای اولیه همه‌گیری به کانادا می‌آمدند کاهش داد.

آمار کانادا خاطرنشان می کند: “به طور کلی، نرخ نگهداری یک ساله برای مهاجران ماهر در استان های منطقه آتلانتیک برای گروه پذیرش 2020 بالاتر از نرخ قبل از راه اندازی برنامه مهاجرت آتلانتیک (AIP) بود.”

نوا اسکوشیا بالاترین افزایش را در نرخ نگهداری مهاجران ماهر تجربه کرد که 42.4 درصد از 21.5 درصد برای گروه سال 2016 به 63.9 درصد برای سال 2020 افزایش یافت.

نیوبرانزویک شاهد بهبود نرخ نگهداری یک ساله خود از 50 به 65.8 درصد برای مهاجرانی بود که در سال 2020 به نیوبرانزویک رسیدند در مقایسه با کسانی که چهار سال قبل از آن وارد شدند.

در آن بازه زمانی، نرخ نگهداری یک ساله نیوفاندلند و لابرادور از 31.3 درصد برای مهاجران ماهر به 50 درصد افزایش یافت. نرخ نگهداری استان جزیره پرنس ادوارد از 10 به 40 درصد از سال 2017 تا 2018 افزایش یافته است.

آمار کانادا خاطرنشان می کند: «به استثنای جزیره پرنس ادوارد، همه استان های منطقه آتلانتیک در حفظ مهاجران ماهر پذیرفته شده در سال 2020 در مقایسه با گروه پذیرش سال 2019، کاهش جزئی را تجربه کردند.

نرخ های نگهداری پنج ساله آتلانتیک کانادا نیز برای مهاجرانی که در سال 2016 وارد شدند، بهبود یافت.

«در منطقه اقیانوس اطلس، نیوبرانزویک و جزیره پرنس ادوارد افزایشی را در نرخ نگهداری پنج ساله برای مهاجرانی که در سال 2016 پذیرفته شدند، تجربه کردند. برای مهاجرانی که از سال 2012 تا 2015 پذیرفته شده اند، نسبتاً پایدار است.

منطقه آتلانتیک کانادا کجاست؟

منطقه آتلانتیک از استان‌های جزیره پرنس ادوارد، نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور و نوا اسکوشیا تشکیل می‌شود.

گزارش نشان می دهد که نرخ نگهداری در منطقه آتلانتیک کانادا در حال بهبود است.

جزیره پرنس ادوارد با 30.9 درصد، کمترین نرخ نگهداری را در کانادا برای مهاجران پذیرفته شده در سال 2016 داشت، اما این میزان 5.7 درصد بیشتر از نرخ 25.2 درصد در گروه سال 2012 بود. در همان دوره، نوا اسکوشیا، نیوفاندلند و لابرادور روندهای نسبتاً ثابتی در نرخ نگهداری مهاجران استانی در پنج سال با برخی نوسانات داشتند.

خارج از منطقه آتلانتیک کانادا، بریتیش کلمبیا و انتاریو، اکثر استان ها و مناطق شاهد کاهش نرخ نگهداری پنج ساله برای مهاجران پذیرفته شده از سال 2012 تا 2016 بودند.

آمار کانادا خاطرنشان می کند: «استان های منطقه دشتزارهای کانادا (The Prairie provinces) ساسکاچوان و منیتوبا، همراه با قلمرو ها یا تریتوریز کانادا، بیشترین کاهش را در نرخ نگهداری مهاجران در پنج سال تجربه کردند.

در ساسکاچوان، نرخ ماندگاری پنج ساله با 14.3 درصد کاهش نسبت به گروه پذیرش در سال 2012 که 72.2 درصد بود، به 57.9 درصد در سال 2016 کاهش یافت. در منیتوبا، نرخ نگهداری پنج ساله 11 درصد کاهش یافت، از 75.1 درصد در میان مهاجران پذیرفته شده در سال 2012 به 64.1 درصد برای مهاجران پذیرفته شده در سال 2016.

در مهاجرت مهاجران: نتایج پایگاه داده مهاجرت طولی، آمار کانادا در اوایل سال جاری گزارش داد که 82.5 درصد از مهاجران به کانادا 20 سال پس از اولین اقامت در کانادا در این کشور ماندند.

کسانی که پس از مهاجرت به اینجا، کانادا را ترک کردند به دلایل مختلف، از جمله فرصت های شغلی خود در کانادا، توانایی هایشان در برقراری ارتباط به زبان فرانسوی یا انگلیسی، سنشان در بدو ورود به این کشور، و آنچه که در گذشته اتفاق می افتد، این کار را انجام دادند. کشور مبدا آنها بسیاری از مهاجران پس از مرگ یکی از عزیزانشان در کشورشان کانادا را ترک می کنند.

اما کسانی که ترک را انتخاب کردند تقریباً همیشه در چند سال اول مهاجرت به کانادا ترک کردند.

در این گزارش آمده است: «احتمال مهاجرت این است که احتمال مهاجرت مهاجران در چند سال اول پس از پذیرش بسیار بیشتر است.

استان‌ های دشتزارهای کانادا (The Prairie Provinces) کجاست؟

استان‌ های واقع در دشتزارهای کانادا شامل استان های منیتوبا، ساسکاچوان و آلبرتا می شود.